Monika Szkliniarz. "CHŁOPCY Z PLACU BRONI". Ferenc Molnár. Tutaj znajdziesz lekturę w wersji PDF. Temat: Przyjaciele i wrogowie - chłopcy z Placu Broni i Czerwone Koszule. schemat do wydruku. 12. 10. 11.
Zaloguj się Załóż konto Menu Oferta edukacyjna Szkoły językowe i uczelnie Zaloguj się Załóż konto Przejdź do listy zasobów. Nowa edycja 2021–2023 prowadzenie lekcji sprawdzanie wiedzy Autor: Agnieszka Maj Filtry: opracowania lektur, testy Poziom: Klasa 5 / 3. Ideały, autorytety, idole / Ferenc Molnár, „Chłopcy z Placu Broni” Zaktualizowany: 2021-09-02
a) Feri Acz b) Kolnay c) Czele 11) Gdzie miały siedzibę czerwone koszule? a) Na placu broni b) W tartaku c) W ogrdzie botanicznym 12) Jak czerwone koszule ukarały Nemeczka za wejście do ogrodu botanicznego? a) Skąpały go w jeziorze b) Nic mu nie zrobiły c) Zamknęły go w budce Słowaka 13) Jaki kolor flagi mieli Chłopcy z Placu Broni?
Sklep Książki Dla dzieci Wiek 9-12 Literatura Chłopcy z Placu Broni (okładka miękka, Wszystkie formaty i wydania (2): Cena: Oferta : 16,60 zł Opis Opis Niezwykle popularna książka, klasyka literatury węgierskiej. Przedstawia dzieje gromadki chłopców – uczniów budapesztańskiego gimnazjum – którzy gorąco pokochali swój plac zabaw i bronili go przed napaścią rówieśników z innej szkoły. Autor szczególnie podkreśla takie wartości, jak honor, odwaga i poczucie obowiązku. Powyższy opis pochodzi od wydawcy. Dane szczegółowe Dane szczegółowe ID produktu: 1228337372 Tytuł: Chłopcy z Placu Broni Autor: Molnar Ferenc Tłumaczenie: Olszański Tadeusz Wydawnictwo: Wydawnictwo Nasza Księgarnia Język wydania: polski Język oryginału: węgierski Liczba stron: 200 Numer wydania: XIX Data premiery: 2019-07-10 Rok wydania: 2019 Forma: książka Wymiary produktu [mm]: 17 x 142 x 204 Indeks: 32973068 Recenzje Recenzje Dostawa i płatność Dostawa i płatność Prezentowane dane dotyczą zamówień dostarczanych i sprzedawanych przez empik. Inne z tego wydawnictwa Najczęściej kupowane
Erno Nemeczek - charakterystyka. Erno Nemeczek to jeden z głównych bohaterów powieści Ferenca Molnara „Chłopcy z Placu Broni”. Uczęszcza do czwartej klasy jednej z budapesztańskich szkół. Jego rodzice nie są zamożni – ojciec jest krawcem, który pracuje i mieszka wraz z rodziną w niewielkim mieszkanku na parterze przy ulicy Rakos.
[lwptoc] Kto napisał „Chłopców z Placu Broni”? Autorem tej powieści jest pisarz pochodzenia węgierskiego, Ferenc Molnár. Jak już wspomniano, książka nie jest pozycją nową. Wręcz przeciwnie – ukazywała się już w1906 r. w odcinkach w gazecie, której tytuł można przetłumaczyć jako „Gazetka Uczniowska”. Cała powieść została wydana w 1907 r. na Węgrzech. Jej ówczesny tytuł brzmiał „Chłopcy z ulicy Pawła”. Sam Ferenc Molnár był utalentowanym pisarzem, dziennikarzem i dramaturgiem. Urodził się w Budapeszcze na terenie Austro-Węgier w 1878 r. Zmarł natomiast w zupełnie innych czasach i realiach – w 1952 r. w Nowym Jorku. Ferenc Molnár urodził się w rodzinie żydowskiej i jego pierwotne nazwisko brzmiało „Neumann”. Ukończył studia prawnicze, a po nich zadecydował o zmianie nazwiska na „Molnár” (co tłumaczy się jako „młynarz”). Molnár już jako student próbował swoich sił w roli dziennikarza. Wychodziło mu to bardzo dobrze i już niedługo miał na koncie sporo sukcesów. Zajmował się także opisem budapeszteńskiej bohemy. Do tego środowiska artystycznego sam się zaliczał. Pozycję w nim umacniał także przez dokonywanie przekładów literatury francuskiej. Kwitła również jego własna twórczość. Nie przerwała tego również I wojna światowa, podczas której stał się korespondentem. Ferenc Molnár z powodu nastrojów antyżydowskich został jednak zmuszony do emigracji tuż przed wybuchem II wojny. Do Europy ani tym bardziej do Węgier już nie wrócił. Umarł na emigracji, w Nowym Jorku, w wieku 74 lat. Mimo że napisał wiele świetnych dramatów i utworów prozatorskich, w historii literatury zapamiętany został głównie jako autor „Chłopców z Placu Broni”. Powieść ta przyniosła mu światową sławę oraz została przetłumaczona na 43 języki. Doczekała się także licznych adaptacji filmowych. [8reklama] Dlaczego warto przeczytać „Chłopców z Placu Broni”? Lektura „Chłopcy z Placu Broni” to świetna powieść na dzieci i młodzieży. Współczesny świat skupiony jest na dobrach materialnych. Robienie dobrego wrażenia polega na prezentowaniu tego, co się ma i posiada. Tymczasem książka Molnára przenosi nas w świat zupełnie innych wartości. Wraz z bohaterami końca XIX w. przeżywamy smutek, radość, odczuwamy dumę i strach. Ta węgierska powieść niesie uniwersalne wartości. Pokazuje grupę chłopców, których łączy głęboka przyjaźń i szacunek. Mają wspólne wartości i cele. Nie boją się bronić tego, co dla nich ważne i niezastąpione. Bez kompromisów stają w obronie swojej wolności i praw – wyrażonych w dostępie do placu. To Plac Broni staje się ich małą ojczyzną, ich prawdziwym domem i miejscem swobody. Takie podejście pokazuje, jak ważna jest ludzka solidarność oraz obrona wartości. W XXI w. dzieci i młodzież w Polsce są daleko od doświadczeń wojny. Mamy czasy dobrobytu i wartości materialnych. Warto zatem przeczytać „Chłopców z Placu Broni”, by choć na chwilę popatrzeć na świat z innej perspektywy. Wtedy może przekonamy się, że „być” to nie znaczy „mieć”. A wartości w życiu powinny wiązać się z przyjaźnią, szacunkiem, honorem. Książkę warto też przeczytać, bo stanowi świetną i barwną historię przygód dorastających chłopców. Możemy śledzić ich perypetie, przygody i problemy. Towarzyszymy im w tajnych spotkaniach, na lekcjach i podczas robienia planów. Z grupą tych przyjaciół walczymy o plac i niezależność. Chłopcy niejako zapraszają nas do swojego świata – pięknie i barwnie opisanego przez Molnára. Warto poznać ten klasyk literatury europejskiej, który mimo ponad 100 lat w ogóle się nie starzeje i nadal zachwyca kolejne pokolenia czytelników. Bohaterowie „Chłopców z Placu Broni” Nasza lektura przedstawia dwie grupy chłopców. Mamy więc tytułowy obóz chłopców z Placu Broni oraz ich przeciwników – Czerwone Koszule. Warto w tym miejscu wspomnieć, że w pierwszym tłumaczeniu książki na język polski pojawia się (błędnie) nazwa „Czerwonoskórzy”. Są to chłopcy kilkunastoletni – wszyscy mają około 11 do 15 lat. Są mieszkańcami Węgier, a dokładnie – Budapesztu. Miejscem akcji i przygód naszych bohaterów jest przede wszystkim ulica Pawła i mieszczący się przy niej Plac Broni. Przenosimy się także do Ogrodu Botanicznego przejętego przez Czerwone Koszule. Odwiedzamy z bohaterami również ich szkołę, w której poznajemy część zwyczajów i codzienności szkolnej dzieci w końcówce XIX wieku. Innym ważnym miejscem związanym z bohaterami jest dom Nemeczka mieszczący się przy ulicy Rakos. Szefem chłopców z Placu Broni (którzy swoją nazwę wzięli od miejsca spotkań nazywanego Placem Broni) jest Janosz Boka. To charyzmatyczny, sprawiedliwy przywódca. Jego cechy i usposobienie powodują, że pozostali bohaterowie traktują go z szacunkiem. Jest świetnym liderem – sprawiedliwym w osądach, pomysłowym i odważnym. Podziwiają go pozostali chłopcy z jego grupy, a we wrogach także budzi respekt. W drugiej drużynie prym wiedzie Feri Acz. Rządzi Czerwonymi Koszulami niepodzielnie i silną ręką. Wzbudza nie tylko szacunek, ale też strach. Jest bowiem chłopakiem silnym i niebezpiecznym. Mimo tych cech okazuje się także sprawiedliwy i uczciwy. Uznaje jednak, że przewaga sił jest bardzo ważna – dlatego postanawia zdobyć Plac Broni i odebrać go z rąk drugiej ekipy. Jednym z głównych bohaterów jest Erno Nemeczek. Jest najmniejszym członkiem grupy chłopców z Placu Broni. Początkowo przez innych lekceważony, czasami nawet znieważany. Niski, wystraszony chłopiec – bardzo chciał zdobyć uznanie kolegów i Boki, którego szczerze podziwiał. Przez swoje odważne czyny i bohaterską, patriotyczną postawę przechodzi prawdziwą przemianę. Mimo problemów ze zdrowiem do końca towarzyszy swoim przyjaciołom w planowaniu bitwy i walce o obronę Placu Broni. Finalnie udowadnia, że „jest prawdziwym bohaterem, prawdziwym mężczyzną, którego można uważać za dorosłego”. Innym ważnym bohaterem jest Deżo Gereb. To chłopiec, który jako jedyny nie uznaje i nie godzi się na przywództwo Janosza Boki w grupie chłopaków z Placu. Rywalizował z nim i uważał, że to on sam, Gereb, powinien być szefem. W końcu Gereb dopuszcza się zdrady i przechodzi do Czerwonych Koszul. Pokazuje zmienność swojego charakteru, brak stabilności. Okazuje się chłopcem porywczym i zuchwałym, ale nie można odmówić mu też odwagi. Ostatecznie Gereb zrozumie swój błąd i będzie starał się wrócić do grupy z Placu Broni. Wykazuje się sporą walecznością w ostatecznej bitwie o plac i zostaje zrehabilitowany w oczach przyjaciół. Gereb jest postacią niejednoznaczną – nie jest zdecydowanym bohaterem pozytywnym ani negatywnym. Pokazuje jednak możliwość przemiany i to, że zawsze można zacząć od nowa – choć czasami sporo to kosztuje. Do drużyny chłopców z Placu Broni należą też pozostali chłopcy: Czele, Czonakosz, Kolnay, Barabasz, Weiss, Rychter. Biorą udział w przygodach i perypetiach, zmagają się z trudami w szkole oraz na podwórku. Do drużyny Czerwonych Koszul Feriego Acza zaliczamy natomiast: braci Pastorów, Sebenicza, Wendauera. Jak już wspomniano, Deżo Gereb przejściowo także należał do Czerwonych Koszul, jednak ostatecznie wrócił do drużyny z placu. [8opinia] Janosz Boka – charakterystyka bohatera Janosz Boka to przywódca chłopców z Placu Broni. Z lektury dowiadujemy się, że jest chłopcem czternastoletnim. Ma łagodną i chłopięcą twarz, ale jest wysoki. Jego głos, co podkreśla narrator, jest „poważny i głęboki”. I te cechy widać też w zachowaniu samego bohatera. Jest nad wiek dojrzały i rozważny. Umie sprawiedliwie osądzać sprawy i podejmować przemyślane decyzje. Janosz Boka to także świetny mediator i sędzia, który umie pogodzić pokłócone strony i nie dopuszcza do zaognienia konfliktów. Jego wzbudzający zaufanie wygląd i spokojny charakter sprawia, że jest lubiany i podziwiany przez rówieśników. Staje się naturalnym przywódcą. Tę rolę potwierdzają wybory wśród chłopców z Placu Broni. Boka staje się dzięki nim liderem grupy. Koledzy doceniają jego usposobienie, ale Boka wykazuje się też talentem militarnym. Będąc skupionym na potrzebie obrony ich małej ojczyzny – Placu Broni – Boka potrafi przygotować skuteczną strategię walki. Szanuje jednak wroga i stara się, by walka była sprawiedliwa i godna – dba o zasady fair play. Boka to także bohater troskliwy i opiekuńczy. Nie zdradza swojej wrażliwości, woli być postrzegany w kategoriach męskości i dumy. Potrafi jednak otoczyć opieką swojego podopiecznego Nemeczka. Kiedy Erno umiera, Boka nie wstydzi się łez. Wie, że śmierć to sytuacja, w której obliczu nie ma miejsca na udawanie bohatera. Boka ostatecznie mierzy się też ze stratą Placu Broni. Przez całą lekturę śledzimy więc uczciwe, roztropne postępowanie bohatera, który ostateczną lekcję dojrzałości otrzymuje właśnie pod koniec książki. Janosz Boka to ucieleśnienie wielu dobrych cech. Jako chłopiec rozsądny, sprawiedliwy, ale i wymagający jest świetnym przywódcą chłopców z Placu Broni. To postać pozytywna, która może stanowić także dla współczesnej młodzieży wzór do naśladowania. A jego umiłowanie wolności, docenianie przyjaźni i bezkompromisowa postawa obrońcy małej ojczyzny to także elementy, które powinien doceniać i przejmować młody czytelnik. Jaki jest Feri Acz? Przywódcą rywalizującej z chłopcami grupy, czyli Czerwonych Koszul, jest Feri Acz. To chłopiec budzący grozę i respekt zarówno wśród sojuszników, jak i wrogów. Bohater jest nastolatkiem silnym, barczystym – dobrze zbudowanym. Ma ciemne włosy. Jego waleczny wygląd podkreśla czerwona koszula, którą chętnie nosi. Plotka głosiła, że został wyrzucony z poprzedniej szkoły za zachowanie. Te cechy i aura wokół bohatera sprawiały, że niektórym wydawał się wręcz okropny i przerażający. Narrator jednak opisuje Feriego Acza także jako chłopca, w którego „spojrzeniu było coś miłego i ujmującego”. I rzeczywiście, Feri nie jest bohaterem złym czy zdeprawowanym. W swoim postępowaniu kieruje się uczciwością. Chciał zdobyć Plac Broni w sposób szlachetny, w normalnej walce, ale bez podstępu, do jakiego namawiał go Gereb (przekupienie stróża placu). Ferim kierowało poczucie solidarności ze swoją grupą oraz chęć dominacji nad słabszymi, za jakich uważał grupę Boki. Feri Acz, mimo że budził postrach, potrafił także zachowywać się szlachetnie. Doceniał bezkompromisową i odważną postawę Nemeczka, który sporo ryzykował dla swoich przyjaciół. Jednocześnie Feri umie sprawiedliwie i surowo traktować swoich podwładnych. Nie bał się ukarać braci Pastorów za gnębienie słabszych, młodszych dzieci. Mimo że nie zawsze postępował w pełni uczciwie i moralnie, w obliczu choroby Nemeczka wykazywał się dojrzałą troską. Martwił się o chłopca i podchodził pod jego dom, żeby zasięgnąć informacji o stanie zdrowia Erna. Feri Acz nie jest zatem w pełni jednoznaczną postacią. Stara się być jak najlepszym przywódcą. W jego grupie są nieco niesubordynowani chłopcy, Feri zatem rządzi nimi silną ręką. Wie, że wzbudzanie postrachu to dobra strategia przywódcza. Bohater czasami popełnia błędy, boi się kompromitacji i przez to nie zawsze postępuje szlachetnie. Z drugiej strony jest tylko chłopcem – i to o dość buntowniczym usposobieniu. Wydaje się, że jeśli będzie pracował nad sobą, może wyrosnąć na świetnego, dojrzałego mężczyznę. Kto i dlaczego zdradził Chłopców z Placu Broni? Jak już wiadomo, zdrajcą chłopców z Placu Broni jest Deżo Gereb. To chłopiec ambitny, któremu trudno było znieść porażkę. Marzył on bowiem o przewodzeniu grupie swoich kolegów, którzy jednak zdecydowanie wybrali na szefa Janosza Bokę. To właśnie ta sytuacja doprowadza Gereba do podjęcia decyzji o zdradzie swojej grupy. Rozumie bowiem, że dopóki Boka pełni najważniejszą funkcję, dopóty Gereb nie stanie się liderem. Gereb dołącza do przeciwnej grupy, do wrogów chłopców z Placu Broni, czyli do Czerwonych Koszul. Obiecuje Feriemu Aczowi, że pomoże im pokonać przeciwników. Ma się przyczynić do przejęcia przez Czerwone Koszule Placu Broni. Wcześniejsi wrogowie stają się teraz przyjaciółmi Gereba, który ujawnia swoją słabość i zmienną naturę. Mimo tej sytuacji Feri Acz i tak zachowuje się uczciwie, chcąc sprawiedliwej walki o plac. Gereb i tak próbuje podstępu i udaje się do stróża Jano, by namówić go na przepędzenie z placu Boki i jego podwładnych. To zachowanie spotyka się jednak z dezaprobatą Feriego Acza. Kiedy w drużynie z Ogrodu Botanicznego pojawia się Nemeczek, sytuacja staje się dla Gereba nie do zniesienia. Oto bowiem mały, nieszczególnie wyróżniający się, wyśmiewany Nemeczek odważnie nazywa go zdrajcą. Gereb nie potrafi unieść gorzkich słów prawy wypowiadanych przez poniżanego do tej pory Nemeczka. Zostaje odtrącony przez Czerwone Koszule. Wydaje się, że ten moment stanowi punkt kulminacyjny w wewnętrznej przemianie bohatera. Wkrótce po tych wydarzeniach Deżo Gereb podejmuje decyzję o powrocie do chłopców z Placu Broni. Wie, że będzie musiał ukorzyć się przed rywalem – czyli przed Boką – i prosić jego oraz pozostałych przyjaciół o przebaczenie. Boka odpuszcza mu winy, ale nie chce z powrotem Gereba w swojej grupie. Chłopiec w konsekwencji własnych decyzji zostaje pozbawiony wsparcia przyjaciół i czuje się odrzucony. Przyznaje się ojcu do swojego czynu. Po raz kolejny w tej sytuacji męstwo i solidarność okazuje Nemeczek, który ukrywa przed ojcem Gereba prawdę o jego synu. Deżo poruszony tymi wydarzeniami znów prosi chłopców o ostatnią szansę i dostaje ją – może uczestniczyć w bitwie o plac. Wykazuje się dużą odwagę, walczy jak prawdziwy żołnierz w prawdziwej bitwie. Za swoje czyny i odzyskanie chorągiewki będącej symbolem grupy Boki Gereb odzyskuje stopień porucznika. Niewątpliwie zdrada tego bohatera pokazuje nam, do czego mogą doprowadzić chore ambicje. Porażka i zazdrość to sytuacje, z którymi musi zmierzyć się niejeden dorastający człowiek. Jeśli jednak staje się w obliczu prawdy o sobie (jak Gereb podczas mowy Nemeczka), może nastąpić przełom. Tak właśnie stało się w przypadku tego bohatera „Chłopców z Placu Broni”, który w samotności musiał odpokutować swoje zdradzieckie czyny. Ostatecznie jednak wola poprawy poparta czynami solidarności spowodowały, że został na nowo przyjęty do kręgu dawnych przyjaciół. [8reklama] Cechy charakterystyczne grupy chłopców z Placu Broni Bohaterowie należący do chłopców bawiących się na Placu Broni wyróżniają się pewnymi cechami i zachowaniami. Mieli swoje zwyczaje, niemal tradycje. Ich znakiem rozpoznawczym były czapki. Zatem jaki czapki nosili chłopcy z Placu Broni? Otóż zakładali charakterystyczne czerwono-zielone czapki. Są to barwy nieprzypadkowe. To bowiem kolory wojsk Lajosa Kossutha, wodza węgierskiej Wiosny Ludów. Stały się potem barwami narodowymi Węgier. Do kolorów czapek chłopców pasuje także ich honorowa chorągiew. Była ona w kolorze czerwono-biało-zielonym – czyli w kolorze flagi Węgier. Co ważne, część chłopców bawiących się na Placu Broni tworzyła Związek Kitowców. Stowarzyszenie miało swoją chorągiew oraz pieczęć. Ta ostatnia była okrągła i zrobiona z kauczuku. Miała napis: „Związek Zbieraczy Kitu Budapeszt 1899 r.” (co zresztą pozwala nam sytuować powieść właśnie na okres końca XIX wieku). Związek został później zdelegalizowany przez profesora Raca. Co ciekawe, zwyczajem chłopców należących do związku było żucie kitu. Kit to masa plastyczna, która służy do uzupełniania, wypełniania luk. Chłopcy ze Związku Kitowców wydłubywali kit z okna aż do pokaleczenia palców. Założycielem związku był Weiss, grupa miała nawet obowiązkowe składki i swojego skarbnika (Kolneya). Celem było zbieranie kitu i jego żucie po to, aby nie stwardniał. Chłopcy sumiennie i z oddaniem oddawali się tej czynności. Innym zwyczajem chłopców było także kupowanie słodyczy u sprzedawcy w bramie. Kto zatem sprzedawał słodycze w książce „Chłopcy z Placu Broni”? Sprzedawcą słodyczy był Włoch. Stał w bramie domu, który sąsiadował ze szkołą. Jak dowiadujemy się na początku powieści, sprzedawca łakoci podniósł ich ceny bez ostrzeżenia. Do tamtej pory wszystko na straganie można było kupić za jednego grajcara. Później Włoch podniósł ceny, bo obawiał się, że może zostać wygnany z bramy – i chciał zarobić niejako na zapas. Jak widać, powieść „Chłopcy z Placu Broni” to książka barwna, pełna przygód chłopaków, którzy swoje zabawy i relacje traktują bardzo poważnie. Uczą nas postawy patriotycznej oraz oddawania wiele za obronę tego, co w życiu ważne. Heroiczna postawa Erna Nemeczka pokazuje, że nawet osobnik uznany za tchórza może w sobie znaleźć odwagę i waleczność godne pozazdroszczenia. Przemiana Gereba uczy także, iż każdy może popełniać błędy, ale ważne jest, by próbować się z nich podnieść. Bohaterowie zapraszają nas do swojego niespokojnego świata. Świata wartości takich jak duma, przyjaźń, honor, ojczyzna. To może niezbyt popularne obecnie słowa, jednak ich znaczenie jest ponadczasowe. Warto na chwilę zatrzymać się – śmiać się i płakać z „Chłopcami z Placu Broni” oraz być może zdobyć się na refleksję o własnym dorastaniu i swoich wartościach.
mLnT. g6873ogren.pages.dev/149g6873ogren.pages.dev/171g6873ogren.pages.dev/274g6873ogren.pages.dev/118g6873ogren.pages.dev/349g6873ogren.pages.dev/367g6873ogren.pages.dev/115g6873ogren.pages.dev/283g6873ogren.pages.dev/272
krzyzowka chlopcy z placu broni
